Week 4 vervolg
Blijf op de hoogte en volg Lisette
24 Augustus 2014 | Kenia, Nanyuki
25 juli 14.30
Gisterenavond was de maaltijd bijzonder bijzonder. Van te voren werd er uitgebreid gezongen, gebeden en gespeecht (tot het eten koud was). Vervolgens kreeg iedereen een geitenhart op zijn bord te verwerken, samen met een portie rijst van was ndazi's. Na het eten hebben we in stilte allemaal aan tafel gezeten en voor ons uit zitten staren. This was it. Vier weken die voorbij waren gevlogen zonder tussendoor een bewuste landing te maken.
27 juli 16.08
Laat me even de situatie beschrijven, dus:
Vrijdagochtend zijn we extra vroeg opgestaan om afscheid te nemen van al onze gastbroertjes en -zusjes, voordat zij naar school vertrokken. Snel een laatste knuffel en een laatste ritje als vliegtuig op onze rug en dat was het al. In vijf minuten waren alle kinderen met hun pennetje in de hand onderweg naar wat voor hun een aardig normale dag ging worden.
Vervolgens hebben onze backpacks met de laatste spullen (klamboe, slaapzak etc.) ingepakt en om half negen stipt tilde ik mijn nu veerlichte backpack op de schouders om nog één keer de klim naar Dol Dol -Town te voltooien. (toen bleek die backpack toch weer iets minder veerlicht).
Onderweg kwamen we langs het schooltje waar we nog even gedag hebben gezegd tegen alle onderbouw leerlingen.
Vier uur later kwam ons vervoer naar Nanyuki aanzetten waar we vlug hebben ingecheckt bij het Ibis om nog zoveel mogelijk van de stad te kunnen zien voordat het donker, en daarmee gevaarlijker, werd. We zijn toen langs de toeristische houten prullen shops gelopen en met behulp van Margot, die kan afdwingen alsof ze in de Vlaamse supermarkt de vaste prijs voor een brood ook niet accepteert, heb ik nu een geweldig mooi sieradendoosje in de vorm van Afrika, dat je opent door Keniaanse puzzelstukje omhoog te trekken. Daarna hebben we met ons overige geld gegooid in de Nakumatt Supermarket. Terug in het hotel haddn we een vlugge douche te pakken totdat Saya klaar stond om ons mee uit eten te nemen! We kwamen terecht bij een aardig verwesterd restaurantje waarbij elk gezelschap een geheel eigen ruimte tot de beschikking kreeg. Die van ons kwam een beetje overeen met een uitvergrote badkamer (er waren twee wasbakken?). Samen waren we één biokip aan het versmullen tot Paul zich bij de groep mengde. De 'Ik-ben-je-verloofde-Paul'. Hij heeft me 97 kippen beloofd met 6 verzorgers als ik met hem trouw. Ik moet bekennen dat het aanbod al een beetje aantrekkelijk wordt!
Paul nam ons mee naar een dansclub waar we eindelijk weer eens vrijuit mochten bewegen! En doordat het Britse leger in Nanyuki zit, was er aan mannelijk schoon ook absoluut geen gebrek! De gespierde mannen in combinatie met Paul maakte dat het voor mij een gratis-drankjes-avond was en we ons tot half drie tot op den toppen hebben vermaakt op een dansvloer waar nooit meer dan 40mensen stonden te dansen!
Zaterdags gingen we met Saya naar de Safari Club orphanage. Dit was opnieuw een soort toegankelijke dierentuin, ditmaal met een loslopende, tamme baby-giraffe! Too cute! Rond 12u hebben we geluncht en afscheid genomen van de laatst overgebleven Masai mannen zoals onze gastvader Joseph en ons allerliefste broertje Franco, die onze held en toeverlaat is geweest de afgelopen maand. Ook hebben Margot en ik Emilie in de Masai achtergelaten, die bleef nog een weekje. Wij gingen back to Nairobi and Kikiyu!!
De rit diende als de perfecte uitrustplaats en terug in het vrijwilligerhuis ontmoetten we Min opnieuw! Het huis was erg leek vergeleken met de situatie toen we vertrokken naar de Masai, er sliepen nu maar 4 andere mensen (i.p.v. de 25 van een maand daarvoor). Dit zorgde ervoor dat wij bij het avondeten extra verwend werden met een nep-pannenkoek meer. Daarna zijn we in sneltreinvaart ons bed in gekropen. Nooit geweten hoe luxe, lekker, zalig, heerlijk en vooral comfortabel een horizontaal bed ligt!
Vandaag (precies één maand weg!) zijn we vertrokken naar de Masai Mara, in het zuiden van Kenia, grenzend aan Tanzania. We werden opgehaald in een leuke jeep en samen met een Filipijn en 2 Afrikaanse zijn we op toeristensafari gegaan! Het was ongeveer 5uur rijden naar het kampterrein, waar we in de stromende regen arriveerden. Iedereen kreeg daar een eigen 'tent-huis'(zo noem ik het maar) toegewezen. Dit was een gemetseld huisje zonder muren, met daarin een opgezette tent. Vraag me niet wat het nut ervan is, maar het zag er leuk uit. In het tenthuisje was er elektriciteit tussen 5 en 7 uur 's ochtends.
Om half zes zijn we toen vertrokken op onze eerste game drive! Helaas had de regen de controle overgenomen en waren er door de grauwe lucht haast geen wilde dieren te zien. Dit nam niet weg dat de omgeving van de Masai Mara nog steeds adembenemend was. Met meer kleuren groen dan je ooit dat er mogelijk waren en nog meer verschillende vogels die over je autobusje heen zweven. Paradijs.
Gisterenavond was de maaltijd bijzonder bijzonder. Van te voren werd er uitgebreid gezongen, gebeden en gespeecht (tot het eten koud was). Vervolgens kreeg iedereen een geitenhart op zijn bord te verwerken, samen met een portie rijst van was ndazi's. Na het eten hebben we in stilte allemaal aan tafel gezeten en voor ons uit zitten staren. This was it. Vier weken die voorbij waren gevlogen zonder tussendoor een bewuste landing te maken.
27 juli 16.08
Laat me even de situatie beschrijven, dus:
Vrijdagochtend zijn we extra vroeg opgestaan om afscheid te nemen van al onze gastbroertjes en -zusjes, voordat zij naar school vertrokken. Snel een laatste knuffel en een laatste ritje als vliegtuig op onze rug en dat was het al. In vijf minuten waren alle kinderen met hun pennetje in de hand onderweg naar wat voor hun een aardig normale dag ging worden.
Vervolgens hebben onze backpacks met de laatste spullen (klamboe, slaapzak etc.) ingepakt en om half negen stipt tilde ik mijn nu veerlichte backpack op de schouders om nog één keer de klim naar Dol Dol -Town te voltooien. (toen bleek die backpack toch weer iets minder veerlicht).
Onderweg kwamen we langs het schooltje waar we nog even gedag hebben gezegd tegen alle onderbouw leerlingen.
Vier uur later kwam ons vervoer naar Nanyuki aanzetten waar we vlug hebben ingecheckt bij het Ibis om nog zoveel mogelijk van de stad te kunnen zien voordat het donker, en daarmee gevaarlijker, werd. We zijn toen langs de toeristische houten prullen shops gelopen en met behulp van Margot, die kan afdwingen alsof ze in de Vlaamse supermarkt de vaste prijs voor een brood ook niet accepteert, heb ik nu een geweldig mooi sieradendoosje in de vorm van Afrika, dat je opent door Keniaanse puzzelstukje omhoog te trekken. Daarna hebben we met ons overige geld gegooid in de Nakumatt Supermarket. Terug in het hotel haddn we een vlugge douche te pakken totdat Saya klaar stond om ons mee uit eten te nemen! We kwamen terecht bij een aardig verwesterd restaurantje waarbij elk gezelschap een geheel eigen ruimte tot de beschikking kreeg. Die van ons kwam een beetje overeen met een uitvergrote badkamer (er waren twee wasbakken?). Samen waren we één biokip aan het versmullen tot Paul zich bij de groep mengde. De 'Ik-ben-je-verloofde-Paul'. Hij heeft me 97 kippen beloofd met 6 verzorgers als ik met hem trouw. Ik moet bekennen dat het aanbod al een beetje aantrekkelijk wordt!
Paul nam ons mee naar een dansclub waar we eindelijk weer eens vrijuit mochten bewegen! En doordat het Britse leger in Nanyuki zit, was er aan mannelijk schoon ook absoluut geen gebrek! De gespierde mannen in combinatie met Paul maakte dat het voor mij een gratis-drankjes-avond was en we ons tot half drie tot op den toppen hebben vermaakt op een dansvloer waar nooit meer dan 40mensen stonden te dansen!
Zaterdags gingen we met Saya naar de Safari Club orphanage. Dit was opnieuw een soort toegankelijke dierentuin, ditmaal met een loslopende, tamme baby-giraffe! Too cute! Rond 12u hebben we geluncht en afscheid genomen van de laatst overgebleven Masai mannen zoals onze gastvader Joseph en ons allerliefste broertje Franco, die onze held en toeverlaat is geweest de afgelopen maand. Ook hebben Margot en ik Emilie in de Masai achtergelaten, die bleef nog een weekje. Wij gingen back to Nairobi and Kikiyu!!
De rit diende als de perfecte uitrustplaats en terug in het vrijwilligerhuis ontmoetten we Min opnieuw! Het huis was erg leek vergeleken met de situatie toen we vertrokken naar de Masai, er sliepen nu maar 4 andere mensen (i.p.v. de 25 van een maand daarvoor). Dit zorgde ervoor dat wij bij het avondeten extra verwend werden met een nep-pannenkoek meer. Daarna zijn we in sneltreinvaart ons bed in gekropen. Nooit geweten hoe luxe, lekker, zalig, heerlijk en vooral comfortabel een horizontaal bed ligt!
Vandaag (precies één maand weg!) zijn we vertrokken naar de Masai Mara, in het zuiden van Kenia, grenzend aan Tanzania. We werden opgehaald in een leuke jeep en samen met een Filipijn en 2 Afrikaanse zijn we op toeristensafari gegaan! Het was ongeveer 5uur rijden naar het kampterrein, waar we in de stromende regen arriveerden. Iedereen kreeg daar een eigen 'tent-huis'(zo noem ik het maar) toegewezen. Dit was een gemetseld huisje zonder muren, met daarin een opgezette tent. Vraag me niet wat het nut ervan is, maar het zag er leuk uit. In het tenthuisje was er elektriciteit tussen 5 en 7 uur 's ochtends.
Om half zes zijn we toen vertrokken op onze eerste game drive! Helaas had de regen de controle overgenomen en waren er door de grauwe lucht haast geen wilde dieren te zien. Dit nam niet weg dat de omgeving van de Masai Mara nog steeds adembenemend was. Met meer kleuren groen dan je ooit dat er mogelijk waren en nog meer verschillende vogels die over je autobusje heen zweven. Paradijs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
